Ο αγαπημένος μου αγώνας: Παναθηναϊκός – Μακάμπι, η αγκαλιά που δεν θα ξεχάσω

Δεν θα ξεχάσω πως στο ματς του Παναθηναϊκού με τη Χόνβεντ τον Δεκέμβριο του 1987, σε ένα από τα πρώτα παιχνίδια που είδα από τις εξέδρες του ΟΑΚΑ, με το σκορ στο 3-1 είπα στην διπλανή μου, την Κατερίνα «Έλα να αλλάξουμε θέσεις για να πάει γούρι». Το τριφύλλι νίκησε με 5-1, ανατρέποντας το 5-2 του πρώτου αγώνα, και πήρε επική πρόκριση στους «8» του Κυπέλλου UEFA.

Επίσης για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου θα είναι το παιχνίδι με τη Γιουβέντους στις 8 Νοεμβρίου 2000 για το Champions League. Ήμουν στη θύρα 12 και είδα μπροστά μου το υπέροχο γκολ του Πάολο Σόουζα με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 7’. Και στην απίστευτη ντρίπλα του Λυμπερόπουλου στο 56’ κάτω από τα πόδια του Ζάνκι που έφερε την ανατροπή του από τον Φαν Ντε Σαρ, το πέναλτι και την αποβολή του Ολλανδού και εν τέλει το 2-1 του Μπασινά θυμάμαι να λέω στον κολλητό μου «Ρε τι του έκανε ο Λύμπε».

Ακόμη στο μυαλό μου θα βρίσκεται από το ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις 21 Νοεμβρίου 2000 και την ήττα με 3-1, στο πρώτο μου Ευρωπαϊκό ταξίδι, το γκολ του Καραγκούνη στο 64’ με φάουλ που ισοφάρισε σε 1-1. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ασυναίσθητα «Να βγάλω τον πίνακα με το σκορ φωτογραφία για να έχω για πάντα το 1-1» αλλά δεν το έκανα γιατί μου ήρθε δεύτερη σκέψη με την εικόνα των πράσινων: «Στο τέλος. Είτε θα λήξει ισόπαλο το ματς ή θα έχουμε νικήσει». Ο Σκόουλς όμως είχε άλλα σχέδια.

Όπως θα θυμάμαι για πάντα συνολικά το ταξίδι στο Σάλκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Όχι τόσο για αυτό καθ’ αυτό το διπλό με τα γκολ των Βλάοβιτς και Μπασινά, αλλά για το γεγονός ότι την ώρα που εμείς ήμασταν στον αέρα για να φτάσουμε στη Γερμανία η Αμερική δεχόταν τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους με αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Κάτι που μάθαμε με το που προσγειωθήκαμε από τα τηλέφωνα των έντρομων συγγενών όλων μας για το αν είμαστε καλά. Το ματς αλλά και η επιστροφή μας ήταν στον αέρα. Τελικά η UEFA έδωσε έγκριση να διεξαχθεί το παιχνίδι εκείνο το βράδυ, χωρίς τον ήχο του Champions League, χωρίς το γνωστό σεντόνι λόγω των όσων είχαν γίνει λίγες ώρες νωρίτερα.

ΤΟ ΕΚΤΟ ΑΣΤΕΡΙ

Το αγαπημένο μου παιχνίδι όμως είναι άλλο και έχει να κάνει με την κατάκτηση ενός τροπαίου και συγκεκριμένα όταν η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έραψε το έκτο αστέρι στη φανέλα της. Ο λόγος για τη νίκη επί της Μακάμπι με 78-70 στον τελικό του Final-4 της 8 Μαΐου 2011 στο “Palau Sant Jordi” της Βαρκελώνης. Ένα τρόπαιο που και η τύχη ήθελε να δω από κοντά.   

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η δουλειά που κάνουμε μας έχει δώσει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε πολλά ταξίδια στο εξωτερικό για να καλύψουμε αναμετρήσεις και να δώσουμε τις ανταποκρίσεις μας. Σαν συντάκτης ποδοσφαίρου όμως από το 2001 έως σήμερα όλα τα ταξίδια που είχαν ως στόχο την κάλυψη ποδοσφαιρικών αγώνων ήταν πληρωμένα από τον εκάστοτε εργοδότη μου. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο και για παιχνίδια του μπάσκετ. Σε όσα Final-4 βρέθηκα ή μεμονωμένα παιχνίδια το έκανα με δικά μου έξοδα και μάλιστα είμαι αρκετά περήφανος για αυτό.

Λίγες μέρες πριν το Final-4 του Μαΐου η τύχη και συγκεκριμένα ένα δελτίο ΠΡΟΠΟ που κέρδισα μου έδωσαν τη δυνατότητα να κλείσω το πακέτο αυτού του ταξιδιού για Βαρκελώνη κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

Ο Παναθηναϊκός είχε ταξιδέψει εκείνη τη χρονιά στην πόλη της Καταλονίας ως το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και το επιβεβαίωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Την Παρασκευή 6 Μαΐου το τριφύλλι επικράτησε της Μοντεπάσκι Σιένα του Νίκου Ζήση με 77-69 έχοντας ως κορυφαίους τους Καλάθη, Μπατίστ, Φώτση και Διαμαντίδη. Στον άλλο ημιτελικό η Μακάμπι έκανε επίδειξη δύναμης επί της Ρεάλ επικρατώντας με 82-63 με κορυφαίο τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη.

300 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

Μια νίκη που έδωσε άλλον αέρα στους ισραηλινούς και έκανε τους φιλάθλους τους να δίνουν αμύθητα ποσά για ένα εισιτήριο μόνο για τον τελικό. Τόσο έξω από το γήπεδο αμέσως μετά το τέλος των δύο αγώνων όσο και την επόμενη μέρα το Σάββατο σε όλους τους δρόμους της Βαρκελώνης και τα αξιοθέατα έβλεπες ισραηλινούς να θέλουν σαν τρελοί να αγοράσουν ένα εισιτήριο. Μάλιστα και σε μένα πρότειναν έξω από το γήπεδο 300 ευρώ για να πάρουν το μαγικό χαρτάκι της Κυριακής αλλά φυσικά δεν θα το έδινα ποτέ. Ενώ την επόμενη στο γήπεδο μάθαμε για ακόμη μεγαλύτερα ποσά που έδωσαν σε φίλους της Ρεάλ ή της Σιένα που εν τέλει έδωσαν τα εισιτήρια τους.

Η επιθυμία αυτή των Ισραηλινών να ταξιδέψουν με κάθε κόστος στη Βαρκελώνη, έστω και για το τελικό, είχε ως αποτέλεσμα τη μέρα του τελικού το μεγαλύτερο κομμάτι του “Palau Sant Jordi” να βαφτεί κίτρινο.

Η τρέλα των 4.000 και πλέον πράσινων όμως που βρέθηκαν στο πλευρό του Παναθηναϊκού αποτέλεσε τον έκτο παίκτη στο πλευρό της ομάδας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΑΤΣ ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

Το τριφύλλι μπήκε καλύτερα στο παρκέ και από τα πρώτα λεπτά άρχισε να ξεφεύγει στο σκορ με αποτέλεσμα στο τέλος της πρώτης περιόδου να είναι μπροστά με 22-15. Η Μακάμπι όμως δεν θα παρατούσε τα όπλα τόσο εύκολα. Στηριζόμενη στο μακρινό σουτ αλλά και στην άμυνα της μάζεψε τη διαφορά και ο Παναθηναϊκός πήγε στο ημίχρονο όντας μπροστά στο σκορ με 33-30.

Στο δεύτερο μέρος όμως τα δεδομένα άλλαξαν, οι πράσινοι έπαιξαν καλύτερο μπάσκετ, οι Σάτο και Νίκολας έδωσαν βοήθειες στους Διαμαντίδη και Μπατίστ και το τριφύλλι κατάφερε στη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου να έχει ένα μαξιλαράκι έντεκα πόντων και το 54-43 στο 30’ της αναμέτρησης έφερνε τον Παναθηναϊκό δέκα λεπτά μακριά από το έκτο αστέρι. Και στην τέταρτη περίοδο οι πράσινοι είχαν τον έλεγχο, έφτασαν να προηγούνται με 67-56 αλλά η Μακάμπι αντεπιτέθηκε και μείωσε σε 69-64 ένα λεπτό και είκοσι δευτερόλεπτα πριν τη λήξη.

Ο MVP ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΚΑΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΖΟΤΣ

Ο Διαμαντίδης όμως ο οποίος έκανε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια εκείνη την ημέρα με τον Παναθηναϊκό βγήκε και πάλι μπροστά. Πρώτα «σέρβιρε» ένα έτοιμο καλάθι στον Μπατίστ για το 71-64 και εν συνεχεία έκλεψε τη μπάλα, κέρδισε το φάουλ και με δύο βολές έγραψε το 73-64 ανεβάζοντας και πάλι τη διαφορά στους 9 πόντους με 54 δευτερόλεπτα να απομένουν. Το παιχνίδι κίλησε η Μακάμπι κατάφερε να βάλει έξι πόντους ακόμα αλλά χωρίς να απειλήσει ουσιαστικά τους πράσινους.

Την ώρα μάλιστα που ο Σάτο ήταν στις βολές με το σκορ στο 76-70 και 4 δευτερόλεπτα να απομένουν εκτυλίχθητε μια σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Διαμαντίδης ο οποίος ανακηρύχθηκε MVP του Final Four αλλά και του τελικού αφού είχε τελείωσε τον αγώνα με 16 πόντους, 5 ριμπάουντ και 9 ασίστ πανηγύριζε στο ύψος των βολών σφίγγοντας τις γροθιές του και κάνοντας τον σταυρό του.

Ο Ομπράνοβιτς τον είδε, τον έδειξε με το χέρι και ο γκαρντ του Παναθηναϊκού έτρεξε και χάθηκε στην αγκαλιά του. Μια εικόνα, τεσσάρων-πέντε δευτερολέπτων που έγινε μπροστά στα μάτια μου, σε απόσταση δέκα-δώδεκα μέτρων και η οποία θα μείνει χαραγμένη όσα χρόνια και αν περάσουν στη μνήμη μου. Η αγκαλιά ενός εκ των κορυφαίων παικτών που έχουν φορέσει τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος με τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Μια εικόνα ασυνήθιστη όταν ένα ματς είναι σε εξέλιξη και που όμοια της δεν είχα δει έως τότε σε καποιο γήπεδο μπάσκετ η ποδοσφαίρου. Οι δυό τους με αυτή την αγκαλιά έγιναν ένα και ίσως εκείνη η αγκαλιά έχει μείνει στο μυαλό όλων όσων βρέθηκε στο γήπεδο της Βαρκελώνης περισσότερο και από το ίδιο το έκτο αστέρι.

Η φωτογραφία αυτή που μπόρεσαν και αποθανάτισαν και τα φωτογραφικά πρακτορεία αποτελεί και ένα από τα highlights της Euroleague. Την ίδια ώρα το 6ο αστέρι ήταν γεγονός για το τριφύλλι.

Η αγκαλιά του Διαμαντίδη με τον Ομπράντοβιτς από την εξέδρα

Και λίγη ώρα αργότερα ο Διαμαντίδης, ο οποίος πριν λίγες μέρες αναδείχτηκε ως μέλος της καλύτερης δεκάδας από τη διοργάνωση, έδειχνε πως εκτός από ένας εξαιρετικός παίκτης είναι και ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Πριν την απονομή είχε φροντίσει να ενημερώσει τόσο τον Τσαρτσαρή όσο και τον Μπατίστ πως παρά το γεγονός πως ο ίδιος ήταν αρχηγός δεν ήθελε να σηκώσει μόνος του την κούπα ψηλά στον αέρα αλλά τους θέλει δίπλα του.

Η απονομή από την εξέδρα

Έτσι και έγινε και το τρόπαιο σηκώθηκε στον αέρα του «Palau Sant Jordi» και από τους τρεις αστέρες του Παναθηναϊκού. Με τον ίδιο τον Έλληνα γκαρντ να δηλώνει μετά το τέλος του τελικού για αυτή του την κίνηση: «είναι περισσότερα χρόνια από εμένα στην ομάδα και το αξίζουν».

Τα δεκάλεπτα: 15-22, 30-33, 43-54, 70-78

ΜΑΚΑΜΠΙ (Μπλατ): Πάργκο 12, Χέντριξ, Σαρπ, Μπλου 14(3), Ελιγιάχου 12, Πνίνι 8(2), Μπούρσταϊν, Έιντσον 17(2), Μάτσαβαν 3, Σχορτσανίτης 4

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18, Φώτσης 5(7ρ), Σάτο 13(3), Νίκολας 14(2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16(1), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4, Καϊμακόγλου.

Θυμηθείτε όλη την αναμέτρηση:

My favorite game: Κάθε μέρα ένας συντάκτης γράφει για τον αγαπημένο του αγώνα.